Ik heb het ook al gezien en geproefd. Het appelsap dat van een (mobiele) pers komt. Maar de koppige ik, wil toch nog even zelf appels persen. Als "battle gear": Een rasp op de Kenwood, een inox tafelpers, een neteldoek en flessen met mostkapjes. Ik doe dit liever buiten, want het wordt toch wel een beetje vuil De appels (ongeveer 60kg) werden geraapt en geplukt bij iemand waar we al enkele jaren appels kunnen rapen en plukken, vermits hij er toch te veel heeft.. De appels worden eerst gewassen in een kuip, dan in 4 gesneden en ontdaan van rotte plekken (klokhuizen zijn geen probleem). Vervolgens raspen, waarbij de Kenwood rustig zijn werk kan doen. De geraspte appelen vallen in de neteldoek die in de perskuip ligt. Dan persen maar tot er een mooie geut appelsap in het tonnetje loopt. Bij het geperst appelsap voeg ik direct 0.5gr/10l Vitamine C (oftewel ascorbinezuur) toe zodat het sap niet oxideert, want ik werk niet zo snel als een mobipers. Mijn persje (inox pers - merk Ferrari) haalt uiteraard niet het rendement van een professionele pers, maar 15l sap is ons toch wel gelukt. een goed resultaat, want de appels die we persen zijn niet echt sap-appels. Enkele liters worden apart gehouden voor direct gebruik (die hoeven niet gepasteuriseerd te worden). De andere worden verwarmd in een ketel terwijl er geroerd wordt zodat het sap homogeen warm wordt. We pasteuriseren kort tot 80°C bereikt wordt en bottelen in een schone, steriele, glazen fles (oude wijnflessen zijn ideaal) en sluiten af met een mostkap. Als laatste bereiding liet ik het onderste van het tonnetje appelsap apart op appelgelei van te maken. Voor dit alles had ik in de voormiddag een 3-tal uurtjes nodig om te persen en in de namiddag nog even om de pasteuriseren en de gelei te maken. Ik kon natuurlijk wel met een glas vers geperst appelsap het resultaat van het werk aanschouwen.
0 Comments
Terwijl de politiek de mens verarmt, kies ik liever voor de warme aanpak. Een kramikske tussendoor of broodjes met zaden maken om lekkere dingen op tafel te brengen die het dagelijks brood afwisselen. Af en toe nog wat wintergroenten oogsten. Sleedoornen uit de tuin, suikertaksvrije suiker en alcoholen gekocht voor de aangekondigde prijsverhoging. Een receptje voor een zoetere likeur en eentje voor een drupke voor een koude winteravond. Sleedoorns, kruiden suikersiroop en alcoholen staan nu langzaamaan te trekken. De bessen krijgen 2 maanden de tijd om hun smaak af te geven aan dit mengsel. Als Sinterklaas terug naar Spanje is, zullen we het resultaat kunnen proeven van dit experiment. Voor een verwarmde mens met verwarmde geest na een drupke of 2.. Oogsten de tijd waarbij je het voorbije seizoen kan evalueren.
Vragen over wanneer te planten, snoeien, bemesten en omgaan met het weer van dat seizoen krijgen een antwoord in de oogsttijd. Een grote oogst levert niet alleen vreugde, maar ook wat inmaakwerk. Zo gaven 5 paprikaplanten op het eind van het seizoen nog meer dan 3kg schoongemaakte (groene) paprika waarmee we de winter door kunnen. Kiezen voor een zoete amandelboom (de bittere zijn niet eetbaar) en de plant goed verzorgen en geluk hebben met het uitblijven van voorjaarsnachtvorst levert in het 2de jaar een tiental amandelnootjes op. De eerste pepertjes (thai peppers) vlammen redelijk goed door en zijn klaar voor gebruik. Zo bekijken we jaar na jaar wat goed gewerkt heeft en wat een mindere keuze was. Het is maar na een aantal jaren dat je dit in de vingers krijgt, al zorgt het weer voor wat verrassingen. Om de winter te overbruggen zijn de winterteelten nu aan zet. De oogsten zijn er misschien wat minder groot, maar verse winterprei, groene kool, spruit, winterui, bloemkool etc. kan toch zo smaken. Dus, wie het kleine niet eert, het grote niet leert en zelden zoveel smaken verteert. |
Archives
Oktober 2023
|